Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

Βυζαντινή φιλοσοφία.

Στο Βυζάντιο δεν γεννιούνται αυτόνομες φιλοσοφίες ή αυτόνομα φιλοσοφικά συστήματα. Υπάρχει βεβαίως κάποια παραγωγή έργου στηριγμένου στη φιλοσοφική παράδοση του πλατωνισμού, αριστοτελισμού, στωικισμού, νεοπλατωνισμού και άλλων φιλοσοφικών προσεγγίσεων της αρχαιότητας, όμως αυτό που κυριαρχεί είναι η Πατερική, χριστιανική σκέψη και θεολογία.

Στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουμε Βυζαντινή Φιλοσοφία, αποτελεί μια άρρηκτη ενότητα της ιστορίας του δόγματος και της χρήσης της ζωντανής φιλοσοφικής γλώσσας της τότε διανόησης, που χρησιμοποιήθηκε τελικά για την διατύπωσή του.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν παράγουν στοχαστικά, συλλογιστικά και διαλεκτικά το δόγμα, αλλά το διατυπώνουν με τέτοιο τρόπο. Χρησιμοποιούν πολλές φορές τον όρο φιλοσοφία με την έννοια ότι έχουν τη ζωντανή εμπειρία των μυστηρίων του τριαδικού Θεού. Όμως, ο ανθρώπινος νους πλησιάζει κατά το εφικτό τις θείες φωτιστικές ενέργειες και γνωρίζει τα μυστήρια του θεού εν μέρει ως προϊόν της θείας αποκάλυψης, αλλά η γνώση αυτή βρίσκεται σε μια προοδευτική τελείωση, πάντοτε υπό ορισμένες βασικές προϋποθέσεις: κάθαρση της ψυχής και του σώματος, φωτισμός και θέωση. Ο ανθρώπινος νους και ο λόγος δεν μπορούν με άλλο τρόπο να προσεγγίσουν τις θείες ενέργειες και να γνωρίσουν τα μυστήρια της δημιουργίας κι έτσι δεν είναι δυνατή καμιά φιλοσοφία παρά μόνο η περιπλάνηση της ψυχής που μόνο «ψιχία» αλήθειας μπορεί να βρει χωρίς να μπορεί να τεθεί στο δρόμο της τελειώσεως μακριά από τις παραπάνω προϋποθέσεις.

Όταν λοιπόν κάνουν λόγο για την Αγία Τριάδα, το Λόγο (το δεύτερο πρόσωπο), τη θεία ουσία ή τη θεία φύση, τις υποστάσεις ή τα πρόσωπα, τη θεογνωσία (με τις τρεις βαθμίδες, την κάθαρση, το φωτισμό και τη θέωση), την ενέργεια, την ταυτότητα της θείας ουσίας και την ταυτότητα της θείας ενέργειας, την ετερότητα των υποστάσεων, την ερωτική φορά Θεού και ανθρώπου και για άλλα, αντλούν εκφραστικά μέσα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να κυριαρχήσει τελικά μια οργανική ενότητα δόγματος και φιλοσοφίας κατά τη διατύπωση.

Η έκθεση των δογμάτων και οι φιλοσοφικές αρχές, ως σχηματικές παραστάσεις που βοηθούν τη διατύπωση, είναι οργανικά δεμένα και η θεολογία κατά την περιγραφή και την ανάλυση της δεν αποβάλλει το φιλοσοφικό ένδυμα και με τη σειρά της η φιλοσοφική σκέψη το θεολογικό περιεχόμενο.

Στη μελέτη της Βυζαντινής Φιλοσοφίας δεν επαρκεί μια απλή έκθεση της ιστορίας των δογμάτων αλλά πρέπει να επισημανθούν τα βασικά παραστατικά σχήματα που αφομοιώθηκαν τελικά από τη θεολογική σκέψη.

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Το αιτημα.

Στη συζήτηση που έλαβε χώρα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την ημέρα που μάθαμε ότι το Λονδίνο θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, ο Βρετανός υπουργός δήλωσε: «Η βρετανική κυβέρνηση είναι πλήρως ενημερωμένη για τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης και τις θέσεις που έχει εκφράσει το ευρωπαικό κοινοβούλιο στο παρελθόν για το ζήτημα των μαρμάρων του Παρθενώνα. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου θεωρεί ότι αυτό είναι ένα θέμα που αφορά το Διοικητικό Συμβούλιο του Βρετανικού Μουσείου, που είναι ανεξάρτητο από την κυβέρνηση. Γνωρίζω ότι το Βρετανικό Μουσείο θεωρεί το ίδιο το καλύτερο μέρος για να στεγαστούν τα γλυπτά του Παρθενώνα».

Το αίτημα του Δημήτρη Παπαδημούλη για επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα υποστήριξε ο ευρωβουλευτής των Βρετανών Εργατικών Ντέιβιντ Μάρτιν, ενώ ο Ελληνας πολιτικός έχει ήδη δεχθεί προτάσεις από πολλούς συναδέλφους του, μεταξύ των οποίων πολλοί του εργατικού κόμματος της Βρετανίας, «για να κλιμακώσουμε τις πρωτοβουλίες για την επιστροφή των Γλυπτών», όπως δήλωσε σχετικά ο Δ. Παπαδημούλης.

Στο Βρετανικό Μουσείο παρέπεμψε ο Βρετανός υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και προεδρεύων του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Ντάγκλας Αλεξάντερ, το αίτημα της Ελλάδας και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, απαντώντας προχθές σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημήτρη Παπαδημούλη.

Στην ερώτησή του ο Ελληνας πολιτικός έκανε αναφορά στο ψήφισμα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου του 1998, που ζητούσε την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και καλούσε τη βρετανική προεδρία να συμβάλει στην εφαρμογή του.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Billy Meier.

Χαλκευμένες φωτογραφίες όπως οι φωτογραφίες UFO του Billy Meier και το φιλμ της νεκροψίας ενός εξωγήινου, ή αυτές των νεράιδων του Cottingly, του τέρατος του Λοχ Νες, ή του Μεγαλοπόδαρου, δεν θεωρούνται ψυχικές φωτογραφίες. Αν και υπάρχουν πολλές ψεύτικες φωτογραφίες, πολλές είναι απλά παραφυσικές ερμηνείες φυσικών φαινομένων όπως διάφορα ελαττώματα της κάμερας ή του φιλμ, λάθη κατά την επεξεργασία του φίλμ, αντανακλάσεις στο φακό (που οφείλονται σε αντανακλάσεις μεταξύ των επιφανειών του φακού), το λουράκι της κάμερας ή του φακού που κρέμεται μπροστά από το φακό, εφφέ που δημιουργούνται από αντανακλάσεις του φλας πάνω σε καθέφτες, κοσμήματα κλπ., σχέδια του φωτός, πόλωση του φωτός, χημικές αντιδράσεις κλπ (Nickell 1994, 1997).

Οι πρώτες ψυχικές ή πνευματικές φωτογραφίες εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως μετά την εμφάνιση της πρώτης φωτογραφίας. "Τόσο νωρίς όσο το 1856, φωτογραφίες αιθερικών μορφών που κάθονταν δίπλα σ' αυτόν που φωτογραφιζόταν, πουλιόντουσαν σαν αστεία δωράκια" (Williams 2000: 205). Το 1862 ο William Mumler έβγαζε τα προς το ζην στη Βοστόνη χρησιμοποιώντας την τεχνική της διπλής έκθεσης για να παράγει φωτογραφίες με υποτιθέμενα πνεύματα νεκρών (Williams: 326). Πολλοί ακολούθησαν τα βήματα του Mumler.

Κάποιοι ερευνητές του παραφυσικού, προφανώς ή αδαείς ή απρόθυμοι να παραδεχθούν ότι οι φωτογραφίες με πνεύματα είναι ψεύτικες ή παρερμηνείες απλών φαινομένων, κυνηγούν πνεύματα για να τα φωτογραφίσουν. Ακόμα, άλλοι υποστηρίζουν πως μπορούν να μεταφέρουν τις σκέψεις τους απ' ευθείας πάνω στο φιλμ, κάτι που είναι γνωστό και ως σκεπτογραφία.

Η σκεπτογραφία έγινε δημοφιλής από τον ψυχίατρο Δρ. Jule Eisenbud. Έγραψε ένα βιβλίο για έναν γκρουμ από το Σικάγο, τον Ted Serios, που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να κάνει να εμφανίζονται εικόνες πάνω σε Polaroid φιλμ, μόνο με το να σκέφτεται μια εικόνα. Από την έκδοση και μετά του βιβλίου του Eisenbud, The World of Ted Serios: 'Thoughtographic' Studies of an Extraordinary Mind (1966) [Ο Κόσμος του Ted Serios: 'Σκεπτογραφικές' Μελέτες ενός Εκπληκτικού Νου], και άλλοι ισχυρίστηκαν ότι μπορούν να καταφέρουν αυτό το κατόρθωμα. Ο Eisenbud ισχυρίστηκε πως ο Serios έκανε τη σκεπτογραφία του μέσω ψυχικίνησης, και πως κάποιες από αυτές γίνονταν κατά τη διάρκεια εξωσωματικών εμπειριών. Ο Charlie Reynolds και ο David Eisendrath, αμφότεροι ερασιτέχνες ταχυδακτυλουργοί και επαγγελματίες φωτογράφοι, αποκάλυψαν τον Serios σαν απατεώνα αφού πέρσαν μαζί του, και με τον Eisenbud, ένα Σαββατοκύριακο. Ο Serios ισχυρίστηκε πως χρειαζόταν ένα μικρό σωλήνα μπροστά απ' την κάμερα για να τον βοηθήσει να αυτοσυγκεντρωθεί, αλλά τον είδανε να βάζει κάτι μέσα στο σωλήνα. Το πιθανότερο να ήταν μια εικόνα από αυτό που θα φωτογράφιζε η κάμερα, αλλά που θα υποστήριζε ο Serios ότι προήρθε από το μυαλό του και όχι από το χέρι του. Η αποκάλυψη τους εμφανίστηκε στο τεύχος Οκτωβριου 1967 του περιοδικού Popular Photography . Οι ψυχοκινητικές ικανότητες του Serios άρχισαν σιγά σιγά να σβήνουν μετά απ' αυτό και κανείς δεν έχει ακούσει τίποτα γι' αυτόν τα τελευταία 30 χρόνια.

Αρκετά χρόνια αφού ο Serios χάθηκε από το παραφυσικό προσκήνιο, ο Uri Geller άρχισε να κάνει ένα τρυκ όπου παρήγαγε σκεπτογραφίες. Ο Geller άφηνε πάνω το καπάκι του φακού στη φωτογραφική μηχανή και επαίρνε φωτογραφίες του μετώπου του. Ισχυριζόταν ότι εμφανιζόμενο φιλμ είχε εικόνες που είχαν έρθει κατευθείαν από το μυαλό του. Δεν υπάρχει αφμιβολία ότι είχαν έρθει από το μυαλό του κ. Geller, αλλά ίσως να είχαν πάρει μια άλλη παρακαμπτήριο οδό απ' αυτή που έλεγε. Ο James Randi, ταχυδακτυλουργός και απομυθοποιητής οτιδήποτε παραφυσικού, ισχυρίζεται ότι η ψυχική φωτογραφία είναι στην πραγματικότητα απάτη που χρησιμοποιεί οπτικές συσκευές χεριού (Randi 1982: 222ff.; 1995: 233), ή με το να παίρνονται φωτογραφίες σε ήδη εκτεθειμένο φιλμ. Έξυπνοι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν από φωτογραφία, μπορούν να εξαπατηθούν από την ψυχική φωτογραφία αλλά και από φωτογραφίες προϊστορικών τεράτων ή νεράιδων, όπως π.χ. ο Arthur Conan Doyle, δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς.

Φαίνεται παράξενο ότι τα πνεύματα και οι άλλες παραφυσικές δυνάμεις έχουν τη δύναμη να εμφανίζονται σε φιλμ ή σε ηλεκτρονικές συσκευές, ή να επικοινωνούν με εκλεκτούς μέσω αινιγματικών θορύβων που πρέπει να αποκωδικοποιηθούν με βομβαρδισμό πληροφοριών σε ένα παιχνίδι των 20 ερωτήσεων. Τα πνεύματα ποτέ δεν κάθονται απλά κάτω στο τραπέζι να πουν τι τα απασχολεί. Σ' αυτό μοιάζουν πολύ με το Θεό. Αυτό ίσως να εξηγεί την αγάπη που έχουμε για το κρυφτό, το παιδικό παιχνίδι που μπορεί να κατέχει το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και των μεγάλων μυστικών του σύμπαντος.